Η ιστορία της Αντίκυρας χάνεται στα βάθη των αιώνων και η πρώτη κατοίκηση στην περιοχή φαίνεται να έγινε γύρω στον 16ο π.Χ. αιώνα και αναφέρεται με την ονομασία Κυπάρισσος. Υπήρξε ισχυρή ναυτική δύναμη και έλαβε με τους Φωκείς μέρος στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας με αρχηγούς τους γιους του Ιφίτου, Σχεδίο και Επίστροφο. Η φήμη της ήταν ευρύτερα διαδεδομένη στην αρχαιότητα για τον Ελλέβορο, που φύτρωνε στα γύρω βουνά, η ρίζα του οποίου είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Τον Ελλέβορο χρησιμοποίησε ο ήρωας της Αντικυρέας, για να θεραπεύσει τον Ηρακλή από τον υστερικό παροξυσμό που έπαθε και σκότωσε τα τρία παιδιά του.
Μετά τον 9ο π.Χ. αιώνα αναφέρεται με το όνομα Αντίκυρα από τον ομώνυμο ήρωα και θεραπευτή Αντικυρέα και γνωρίζει μεγάλη ακμή ως το 330 π.Χ. και ενώ καταστράφηκε ολοκληρωτικά δύο φορές, το 346 π.Χ. από τον Φίλιππο Β’ και το 211 από την Αιτωλική Συμπολιτεία, ενώ εξακολουθεί να είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Φωκίδας, όπως περιγράφει ο περιηγητής Παυσανίας.
Με την εμφάνιση του χριστιανισμού αναδεικνύεται σε Επισκοπή. Χτισμένη πάνω στον αρχαίο οικισμό γνωρίζει νέα ακμή έως τα μέσα του 6ου μ.Χ. αιώνα. Μετά από μεγάλο σεισμό παρακμάζει και ως τον 16ο  αιώνα σιωπά. Στις αρχές του 19ου αιώνα εμφανίζεται με το όνομα Άσπρα Σπίτια και διάφοροι περιηγητές από την Ευρώπη, την αναφέρουν ως εμπορικό λιμάνι με λίγους κατοίκους και μικρό οικισμό στα ρίζα του ορεινού όγκου της Άσπρης.
Με τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους αποτελεί δήμο και επανεμφανίζεται με το πανάρχαιο όνομα της Αντίκυρα. Το 1943 γίνεται ανεξάρτητη κοινότητα του νομού Βοιωτίας ενώ εκκλησιαστικά παραμένει  στη Φωκίδα.  Η Αντίκυρα σήμερα είναι μια παραλιακή πόλη με ιδιαίτερη κίνηση τους καλοκαιρινούς μήνες.

Πηγή:
www.antikyra.gr