Η στρατηγική θέση του Ισθμού της Κορίνθου ήταν ανέκαθεν καθοριστικής σημασίας για τον έλεγχο και την προστασία της περιοχής. Το Εξαμίλιο τείχος στέκει στο τέλος μια μακράς προσπάθειας να οχυρωθεί ο Ισθμός, πιθανότατα ήδη από την Μυκηναϊκή εποχή. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι πολλές πελοποννησιακές πόλεις ζήτησαν όταν ο Ξέρξης επιτέθηκε στους Έλληνες, οι στρατιώτες να αποσυρθούν και να οχυρωθούν πίσω από τον Ισθμό, και όχι στις Θερμοπύλες.
Το μοναδικό πέρασμα από το βορρά προς την Πελοπόννησο λοιπόν έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου. Οι Πελοποννήσιοι επανειλημμένα οχύρωσαν το στενό πέρασμα, κατασκευάζοντας το Διΐσμιο τείχος. Αργότερα αυτή η βάση χρησιμοποιήθηκε, επισκευάστηκε και ενισχύθηκε, για να διαμορφώσει το Ιουστινιάνειο τείχος. Αυτό που σήμερα είναι γνωστό σε όλους ως Εξαμίλιο, λόγω του συνολικού μήκους του, έξι μίλια. Είναι έργο του Ιουστινιανού και των επισκευών που διέταξε το 1415 ο Μανουήλ Παλαιολόγος. Υπολείμματα αυτού βρίσκονται σήμερα κοντά στο χώρο της αρχαίας Ισθμίας.
Το Ιουστινιάνειο ή Εξαμίλιο τείχος πρώτη φορά κατασκευάστηκε την περίοδο της Αυτοκρατορίας του Θεοδόσιου, μεταξύ 408 και 450 μ.Χ., όταν οι Βάρβαροι κινούνταν εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όταν ο Αλάριχος επιτέθηκε στην Ελλάδα, το 396 μ.Χ. αλλά και όταν οι Βησιγότθοι κινήθηκαν εναντίον της Ρώμης το 410 μ.Χ. πιθανότατα εξανάγκασαν τους Ρωμαίους να βρουν μια λύση για να οχυρωθεί επιτέλους η περιοχή και να ενισχυθεί με πύργους και προμαχώνες.
Το τείχος που έχει απομείνει σήμερα, έργο της εποχής του Ιουστινιανού, εκτεινόταν κατά μήκος του Ισθμού από τις ακτές του Σαρωνικού ως τον Κορινθιακό κόλπο, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα οχυρωματικά έργα για την προστασία και άμυνα της Πελοποννήσου από βαρβαρικές επιδρομές. Οι εργασίες διήρκησαν από το 548 μέχρι το 560 μ.Χ.
Είχε μήκος 7,5 χιλιόμετρα και πλάτος 3 μέτρα και ανά διαστήματα ενισχύεται με τετράπλευρούς πύργους, οι οποίοι εξέχουν της γραμμής του τείχους. Έχει φτιαχτεί κατευθείαν πάνω στο βράχο και ακολουθεί την φυσική διαμόρφωση του. Πρόκειται για μια από τις εκτενέστερες αρχαίες κατασκευές του ελλαδικού χώρου. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε δομικό υλικό από οποιοδήποτε άλλο οικοδόμημα βρισκόταν κοντά, συμπεριλαμβανομένων αρχαίων ναών, όπως του Ποσειδώνα στα Ίσθμια ή της Ήρας στην Περαχώρα. Συνολικά κατασκευάστηκαν 153 πυργίσκοι.
Το 1415 ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγου, επέβλεψε προσωπικά τις εργασίες επισκευής του. Οι Οθωμανοί γκρέμισαν τον τείχος το 1423 και ξανά το 1431. Ο Δεσπότης Κωνσταντίνος Παλαιολόγος το επισκεύασε το 1444, όμως οι Τούρκοι, επιτέθηκαν πάλι το 1446 και το 1452. Μετά την επικράτηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1460, το τείχος εγκαταλείφθηκε.
Η σημερινή μορφή του είναι τυπική του ιουστινιάνειου τρόπου δόμησης. Χρήση αρχαίου δομικού υλικού, πλίνθοι και μικροί λίθοι, ισχυρό κονίαμα στους αρμούς και κυρίως εφαρμογή της τεχνική «έμπλεκτου», δηλαδή εγκάρσια τοποθετημένοι δόμοι που εμποδίζουν την κατάρρευση αλλά δυσκολεύουν και την απομάκρυνση υλικού από το σώμα του τείχους. Σήμερα το τείχος αριθμεί 67 πύργους και το μικρό φρούριο των Ισθμίων, προσαρτημένο σε αυτό.