Το «αντίκαστρο» του Ακροκορίνθου βρίσκεται περίπου 1,5 χιλιόμετρο νοτιοδυτικά του, χτισμένο πάνω σε μυτερό βράχο ανεξάρτητα από τον μεγαλύτερο ορεινό όγκο του Ακροκορίνθου, κατά ένα τρόπο αποτελεί πρόβουνο του. Χτισμένο πάνω σε βραχώδη κορυφή, μυτερή και απόκρημνη αποτελεί μικρογραφία κάστρου. Τα ερείπια είναι λίγα, υπάρχει ένας τετράγωνος πύργος περιτριγυρισμένος από μια ακανόνιστη αυλή σε 2 επίπεδα, που περικλείονται από τείχος.
Το κάστρο επισκέφθηκαν, αρχές του 19ου αι. ο Buchon και τελευταίος ο Ant. Bon. Ο δεύτερος αναφέρει ότι ο πύργος του φρουρίου είναι Φράγκικης προέλευσης, 13ου αι., ενώ ο μικρότερος πύργος, ο πεσμένος προμαχώνας, το τείχος και οι 6 τηλεβολήθρες είναι Ενετικές ή Τούρκικες κατασκευές. Διαφωνεί με τον Buchon ότι αποτελούν κτίσματα της Ελληνικής Επανάστασης. Σε μια από τις παλιές πόρτες του, στο εσωτερικό, διακρίνεται ο σταυρός των Βιλλαρδουίνων. Κατά τον Bon, ο τρόπος κτισίματος δεν αφήνει αμφιβολίες ότι πρόκειται για φράγκικη κατασκευή, όταν πολιορκούσαν τον Ακροκόρινθο, αρχές του 13ου αι. Φυσικά υπάρχουν και μεταγενέστερες προσθήκες, από τους διαφορετικούς κατά καιρούς κατόχους του.
Για την ετυμολογία του ονόματος του Κάστρου υπάρχουν πολλές απόψεις. Μια από αυτές ισχυρίζεται ότι το Mont Escovee ή Montesquinon των Φράγκων δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρήχηση του ελληνικού Πεντεσκούφι, που είναι το τοπωνύμιο του λόφου πάνω στον οποίο έχει κτιστεί. Άλλοι αποδίδουν την ονομασία του στην γαλλική λέξη eschiveri=δυσπιστία. Η δεύτερη ονομασία του «Malvicino», δηλαδή «κακός γείτονας» αποδίδεται στο σκοπό για το οποίο κατασκευάστηκε. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Ακροκορίνθου από τον Μέγα κύρη των Αθηνών, Όθωνα ντε Λα Ρος, σύμμαχο του Γουλιέλμου Βιλλαρδουϊνου, κατόπιν υποδείξεως του δεύτερου. Σκοπός για την κατασκευή του υπήρξε η ανακοπή της βοήθειας στον πολιορκούμενο Λέοντα Σγουρό και η απαγόρευση εισόδου προμηθειών στον Ακροκόρινθο. Μετά την άλωση του Ακροκορίνθου από τους Φράγκους, παρέμεινε για πολλά χρόνια παρέμεινε στην οικογένεια των Βιλλαρδουϊνων, από αυτούς περιήλθε στους Ατζαγιόλι κι αποτέλεσε ένα από τα κάστρα της Καστελανίας της Κορίνθου. Ο Θεόδωρος Παλαιολόγος, προσβάλλοντας την Κόρινθο, στα 1395 όλα τα κάστρα της περιοχής και μαζί με αυτά και το Πεντεσκούφι. Το μικρό κάστρο δεν φαίνεται να έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην κατάληψη του Μοριά από τους Τούρκους μέχρι την Ελληνική Επανάσταση. Την εποχή εκείνη, κατά τον Buchon, παρουσιάζεται σαν ιδιοκτησία των Νοταράδων, οι οποίοι και το επισκεύασαν.