Το όρος της Κυλλήνης, η «Ζήρεια» όπως συνηθίζουν να την ονομάζουν οι ντόπιοι, έχει στενά δεμένη την ιστορία του με το θεό Ερμή. Σ’ ένα σπήλαιο της Κυλλήνης, λέει ο ομηρικός ύμνος, που είναι αφιερωμένος στον Αργεϊφόντη, η αρχαία νύμφη, η Μαία, έφερε στον κόσμο τον καρπό του έρωτά της με τον πατέρα των Θεών και των Ανθρώπων, το Δία.
Η Κυλλήνη, με τις δύο κορυφές της, αποτελεί ένα ομαλό και κατάφυτο όρος και προσεγγίζεται από τρία βασικά σημεία, από τη Γκούρα, κεφαλοχώρι του πρώην Δήμου Φενεού, το χωριό Κυλλήνη, στην περιοχή Στυμφαλίας και τα Τρίκαλα του Δήμου Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης.
Η Κυλλήνη πήρε το όνομά της από το «κύλλος» (=λάκκα), γέννησε ένα θεό και δημιούργησε έναν άγιο μέσα στις «λάκκες» τα σπήλαια της, τη φιλόξενη αγκαλιά της, που συνεχίζει να χαρίζει ζωή και δροσιά στους επισκέπτες της. Στο οροπέδιο του βουνού υπάρχουν δύο ορειβατικά καταφύγια, ενώ προσφέρονται και πολλά μέρη για κατασκήνωση.
Εδώ φτιάχτηκε η πρώτη λύρα, όταν ο Ερμής με το καβούκι μιας χελώνας και τα νεύρα ενός βοδιού, κατασκεύασε το πρώτο μουσικό όργανο στον κόσμο, το οποίο στη συνέχεια χάρισε στο Απόλλωνα. Εδώ γεννήθηκαν και οι Πλειάδες, μία εκ των οποίων ήταν και η Μαία, μητέρα του Ερμή. Οι Πλειάδες μεταμορφώθηκαν σε αστερισμό από τον Δία, στη γνωστή σε όλους μας «Πούλια», για να γλιτώσουν από το κυνήγι του Ωρίωνα, ο οποίος ήθελε να τις κατακτήσει.
Το βουνό χωρίζεται σε δύο συγκροτήματα με την ψηλότερη κορυφή να φτάνει στα 2.374 μέτρα. Τον ορεινό όγκο «διχοτομεί» η χαράδρα της Φλαμπουρίτσας, καταφύγιο της άγριας ζωής. Αριστερά προς το οροπέδιο βρίσκεται το μεγάλο ορειβατικό καταφύγιο του βουνού και λίγο πιο νότια ένα μικρότερο. Ο χώρος είναι ιδανικός για τους λάτρεις της πεζοπορίας.
Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ορεινά μεσογειακά χέρσα εδάφη με ακανθώδεις θάμνους, απόκρημνα βράχια, σπήλαια, δάση πλατάνου και κωνοφόρων και εξαιρετικά πλούσια χλωρίδα με 100 είδη φυτών μερικά από τα οποία ενδημικά του όρους.
Το υψόμετρο επιτρέπει την ανάπτυξη ορομεσογειακής ζώνης πάνω από τα 2000μ. Τα δάση των ορεινών κωνοφόρων σχηματίζουν μια εκτεταμένη ζώνη που αρχίζει από τα 1.000 και φτάνει στα 2.000 μέτρα. Μαύρη πεύκη, βουνοκυπάρισσα, αγριοκορομηλιές, σφενδάμια μεταξύ 1350-1650 μέτρα.
Μεταξύ 600-1.000 μέτρων τα δάση των φυλλοβολων δρυών σχηματίζουν μια ιδιαίτερη ζώνη. Αείφυλλα και σκληρόφυλλα, δενδρώδη και θαμνώδη παρατηρούνται σε υψόμετρο 850-1000 μ. σε θέσεις ανατολικού κυρίως προσανατολισμού, σε εδάφη μέτριας και υψηλής κλίσης Σε υψόμετρο μεταξύ των 100-550μ. σχηματίζονται πευκώνες, από χαλέπιο πεύκη και αγριελιές. Τα φρύγανα καταλαμβάνουν τα κατώτερα και μεσαία τμήματα των προπόδων του όρους από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 800 - 900μ. Ασπρολαδανιές, ασπάλαθοι, αστοιβές κ.α. ενώ ανάμεσα στους θαμνώνες αναρίθμητα μικρά φυτά, ανεμώνες, κυκλάμινα, γεράνια, κρίνοι, κρόκοι, κ.α.
Η έντονη διάβρωση των κορυφών της από το νερό είναι φανερή από τις πολλές δολίνες, στις οποίες οφείλει το αρχαίο όνομα της (Κυλλήνη ή Κύλλος χώρος ή λάκκα). Διασχίζεται από πολλούς εποχιακούς χείμαρρους και ρέματα. Στις καταπράσινες όχθες τους βρίσκουμε πλατάνια, αρμυρίκια, βουνοϊτιές, ασημοϊτιές και βατομουριές. Ενώ στις απότομες πλαγιές, στις σχισμές των βράχων παρατηρείται βραχόφιλη βλάστηση, ασπερούλες, καμπανούλες και άλλα φυτά, πολλά από τα οποία είναι ενδημικά του όρους και σπάνια.
Στην Κυλλήνη έχουν καταγραφεί και αναγνωριστεί πάνω από 10 τύποι οικοτόπων, ιδιαίτερα αξιόλογοι για τον ελλαδικό και ευρωπαϊκό χώρο.
Η γεωγραφική θέση της Κυλλήνης, οι ιδιόμορφες γεωλογικές και κλιματικές συνθήκες της, σε συνδυασμό με τον έντονο διαμελισμό της σε πολλές κορυφές, χαράδρες, χείμαρρους και οροπέδια, έχουν δημιουργήσει μία ποικιλία οικολογικών συνθηκών, ιδανικών για την ανάπτυξη πολλών και διαφορετικών φυτών. Χαρακτηριστικός του σημαντικού χλωριδικού της πλούτου, είναι ο μύθος για το «μώλυ», το μαγικό βότανο, που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα, για να γλιτώσει από τα μάγια της Κίρκης.